Ewolucja profilu słonecznej linii widmowej Lyman-alfa |
![]() |
![]() |
piątek, 02 marca 2018 12:30 |
Linia widmowa Lyman-alfa jest jedną z najmocniejszych struktur w ultrafioletowej części widma Słońca. Dzięki niej możemy ocenić wartość ciśnienia promieniowania, czyli siły, z jaką fotony emitowane przez Słońce odpychają atomy wodoru.
Ciśnienie promieniowania zależy od aktywności Słońca, która nieustannie się zmienia. Choć cykl aktywności słonecznej obserwowany jest od setek lat, wciąż nas zaskakuje, a jego przewidywanie przypomina prognozowanie pogody - zasadniczy trend się zgadza, ale szczegóły już nie zawsze. Jedną z mierzalnych wielkości, która dobrze pokazuje zmiany cyklu słonecznego jest całkowite natężenie promieniowania Słońca w linii Lyman-alfa. Ewolucję tej wielkości na przestrzeni jednego cyklu słonecznego pokazuje Rysunek 1. Dotychczasowe modele profilu linii Lyman-alfa bazowały na skromnym materiale obserwacyjnym, dlatego niedokładnie odwzorowywały zmiany profilu związane z ewolucją aktywności słonecznej. Uczeni z Zakładu Fizyki Układu Słonecznego i Astrofizyki CBK PAN pod kierunkiem dr. Izabeli Kowalskiej-Leszczyńskiej podjęli wyzwanie, podchodząc do problemu z nieco innej niż dotychczas strony, co stało się możliwe dzięki udostępnieniu znacznie obszerniejszych obserwacji, wykonanych przez satelitę SOHO. Na ich podstawie, zaproponowali analityczną formułę, która składa się z trzech części. Każda z nich opisuje inną strukturę profilu widocznego na Rysunku 2 (kształt linii - duża górka zaznaczona niebieska linią, centralne odwrócenie - czerwony dołek w środku oraz nieznaczne nachylenie całego profilu względem osi poziomej zaznaczone zielona linią). Okazało się, że w ten sposób można dość dokładnie opisać rzeczywisty profil,
dr Izabela Kowalska-Leszczyńska |
Poprawiony: poniedziałek, 05 marca 2018 15:11 |